Pasja przez obiektyw

Jeziorsko to miejscowość leżąca w województwie łódzkim na skraju Warty. Obecnie jest właściwie malutką wsią, ogólnie znaną tylko z tego, że dała nazwę ogromnemu zbiornikowi zaporowemu stworzonemu na wyżej wymienionej rzece. Zbiornik Jeziorsko. Jego budowa trwała dobrych parę lat, zakończywszy się w 1986 roku i jest on drugim co do wielkości powierzchni tego typu akwenem w Polsce. Powodem jego powstania była potrzeba regulacji przepływu Warty, magazynowania wody, wytwarza się tam też teraz energię elektryczną. Być może tak właśnie uzasadniano chęć stworzenia zbiornika miejscowej ludności, która na swoje nieszczęście żyła i pracowała akurat na terenach przeznaczonych przez inżynierów pod zalanie wodą. A może nikt im nic nie tłumaczył, po co się cackać z ludźmi? Przed rozpoczęciem prac budowlanych wysiedlono kilkuset mieszkańców. Tam, gdzie kiedyś stały ich domy, rozlewają się teraz wody Warty. Ale większość okolicznych wsi się ostała i nadal kwitnie tu tradycyjne życie.

Kolejny dzień w Porto przywitał nas czymś zupełnie nieoczekiwanym. Zbladł za welonem mgły, tchnął chłodem w ludzkie twarze, dotknął deszczem wysuszonej ziemi. To już nie było to samo miasto, które oglądaliśmy wcześniej, skąpane w ostrym słońcu. Wreszcie można było odpocząć od upału wysysającego wszystkie siły z ciała. Patrzyliśmy się na dziwny świat, w którym pogoda zmienia się tak nagle, bez zapowiedzi, popijając ciepłą herbatę na balkonie. Podnosząc oczy do góry, można było ujrzeć jaskółki oraz jerzyki ( Apus apus ) śmigające ponad najwyższymi dachami domów. No i mewy. Potężne, inteligentne ptaki pełne sprzeczności, które bezsprzecznie władały ptasią częścią Porto. Swoje piękne, a jednocześnie pełne terroru rządy zaprowadzają one zresztą w każdym mieście, w którym się pojawią. Mogłabym bez końca patrzeć na to, jak wzbijają się w powietrze z tym swoim nienaturalnie papierowym szelestem skrzydeł. Potęga i majestat. Właśnie na tym balkonie, podczas śniadania, zastanawialiś