Pasja przez obiektyw

Na początku tego postu należy się wam, drodzy Czytelnicy, małe wyjaśnienie: Tak, wiem, że Dzień Kobiet był już dawno. Ale zawsze "lepiej późno niż wcale", prawda? Nie złożę Wam jednak teraz życzeń ;) - a dokładnie nie w ten tradycyjny sposób. Przygotowałam ostatnio tekst o tytule, jaki widzicie powyżej - i zaprezentuję go specjalnie dzisiaj. Mam tylko nadzieję, że nikt się nie zanudzi moimi opisami. Chciałam wam po prostu trochę opowiedzieć o życiu Kobiet w ptasim świecie - czyli samic i samiczek. A może być ono bardzo ciekawe i odgrywać niebagatelną rolę. Bo na przykład, w stadku papużek falistych Melopsittacus undulatus rządzą właśnie samice! To one mają pierwszeństwo do jedzenia oraz do zabawy. A jak jakiś ptak o tym pierwszeństwie przypadkiem zapomni, to samiczka zaraz używa swojego zdumiewająco silnego jak na tak małe stworzonko dzioba - sprawiedliwość musi być. Co ciekawe, mimo że u tego gatunku ptasie dziewczyny starają się dominować nad chłopakami, to jedna

Wiosna! Wiosnę można klasyfikować. Można samodzielnie ustalać jej granice według różnych zjawisk w przyrodzie. Ale ja mam pewność, że ona już jest. Jak mówić o innej porze roku, skoro skowronki Alauda arvensis już śpiewają, a żurawie Grus grus zajmują stanowiska lęgowe? Widać ją w moim otoczeniu. Ptaki zaczynają powoli myśleć o lęgach. Jest coraz bardziej kolorowo, głośno (wszystko śpiewa!) i radośnie. Ostatnio przyleciały z zimowisk jedne z moich ulubionych ptaków – lerki Lullula arborea . Na razie dwa samczyki śpiewają nieśmiało, ale to tylko kwestia czasu, by przyszły tygodnie, kiedy ich głos słychać będzie przez cały dzień bez przerwy… A siły, z jaką ten mały, szary, niepozorny i nieznany leśny skowronek roztacza swoją pieśnią urok i klimat nad całą okolicą, nie da się opisać. Niewiele ptasich koncertów może z nim konkurować. Wiosna przynosi też wiele dobrego i ciekawego do mojego ptasiego stadka. Gdy dni są dłuższe i świeci słońce, zachęcając wszystkie gatunki do