Wędrując wśród gęsi

Nie narzekam na żadną porę roku. Cieszę się z lata, zimy, a nawet późnej jesieni. Wychodzę bowiem z założenia, że przez cały rok dzieje się w przyrodzie coś ciekawego. A skoro się dzieje, nie ma mowy o narzekaniu.

Nadal jednak z największym entuzjazmem reaguję na przyjście wiosny.

A ta wiosna jest już, i to jest piękna. Ptaki powracają ze swoich zimowisk dosłownie z dnia na dzień. Są w mojej okolicy już choćby grzywacze Columba palumbus, kopciuszki Phoenicurus ochruros, szpaki Sturnus vulgaris, śpiewaki Turdus philomelos, pliszki siwe Motacilla alba, kulczyki Serinus seriunus, kapturki Sylvia atracapilla czy dudki Upupa epops! Ptasie śpiewy i nawoływania ciągle przybierają na sile. Teraz ze zdwojoną energią chce się wychodzić w teren.

Tutaj jeszcze resztki zimy. Czyli pewna ruchliwa trzpiotka - czeczotka Acanthis flammea. Ptaszek już w szacie godowej.

To właśnie dlatego tydzień temu, 26 marca, wybrałam się na wycieczkę do Złakowa Kościelnego. To wieś leżąca w powiecie łowickim, w gminie Zduny. Oprócz pięknego zabytkowego kościoła oraz procesji na Boże Ciało, z których jest znana, ma też coś jeszcze - złakowskie łąki to obszar Natura 2000 "Dolina Słudwi i Przysowy". O każdej porze roku można tam spotkać ciekawe ptaki. Złaków bowiem jest nadal tradycyjną, cichą wsią, z mozaiką pól, ugorów i ogromnych rozlewisk. Nie da się opisać jej piękna.

Rozlewiska.

Z widokiem na kościół.

Głównym punktem programu miały być gęsi. O tej porze trwają bowiem przeloty tych ptaków, a w Dolinie Słudwi corocznie zatrzymuje się ich aż kilka tysięcy. Liczba robi wrażenie, bo Złaków nie jest w końcu dzikim rezerwatem ani znanym parkiem narodowym, tylko normalną, zamieszkaną przez ludzi miejscowością.

Na początku, po dojechaniu na miejsce, pokazało się jednak coś innego, jakby na dobrą wróżbę. Mianowicie dwie kuropatwy Perdix perdix, które widziałam po raz pierwszy. Populacja tych ptaków dosyć szybko się zmniejsza, niestety. Dolina Słudwi i Przysowy jest jednak ich ostoją, jak i ostoją wielu innych "wiejskich" gatunków.

Gdy wysiadłam z auta, okazało się, że przypadkowo zaparkowaliśmy niedaleko małego stadka gęsi białoczelnych Anser albifrons. Były niepłochliwe, mogłam fotografować je z bliska, a później bez problemu obejść poboczem drogi.

Ot, białoczółki - Anser albifrons.

 W tym czasie zauważyłam kolejne ugrupowanie gęsi, trochę dalej. Ptaki jednak odleciały, kiedy tylko mnie zobaczyły. Śledząc je lornetką, zauważyłam nagle na horyzoncie pole, na którym gęsi stały setkami. Było to ogromnie daleko, mimo to pobrnęłam w tamtą stronę po podmokłej trawie i... gęsich odchodach.

W międzyczasie wyszło słońce. I dopiero w czasie tej wędrówki można było zobaczyć, jak niezwykłym miejscem jest Złaków. Wokół krążyło po niebie, wykonywało loty tokowe i krzyczało mnóstwo czajek Vanellus vanellus. Polowała pustułka Falco tinnunculus oraz błotniak stawowy Circus aeruginosus. Siewki złote Pluvialis apricaria zrywały się stadami w powietrze. Przeleciał pojedynczy rycyk Limosa limosa. (Te dwa ostatnie gatunki widziałam zresztą po raz pierwszy). Wokół żerowały także zające i sarny. Ganiały się rozśpiewane potrzeszcze Emberiza calandra i skowronki Alauda arvensis. Pojawił się pojedynczy bielik Haliaeetus albicilla.

Małe stadko siewek złotych Pluvialis apricaria w locie. 

W takich chwilach odczuwam zawsze nieopisaną radość, spokój i jedność z przyrodą. Bo przecież te wszystkie stworzenia żyją sobie dosłownie wewnątrz wsi, obok ludzkich domów. Czy człowiek może więc egzystować zgodnie z naturą? Może, bo Dolina Słudwi i Przysowy to wręcz enklawa Życia. Tylko trzeba chcieć.

A uczucia pokojowego przebywania wśród dzikich zwierząt i roślin nie da się opisać, można jedynie przeżyć...

Przyroda jest naprawdę nieopisanym darem dla człowieka. Doceńmy to.

W końcu... Doszłam do upragnionych gęsi! I trochę się zdziwiłam, bo było ich znacznie więcej, niż się spodziewałam. Setki ptaków żerowały w rozciągniętym chyba na połowę horyzontu pasie. Pod oknami ludzkich domostw... Jak to dobrze, że są jeszcze takie miejsca.

Zdecydowanie dominowały tam gęsi białoczelne Anser albifrons. Z uwagi na dużą odległość i wiatr utrudniający obserwacje tak naprawdę praktycznie nie widziałam wśród nich gęsi zbożowych Anser fabalis czy gęgaw Anser anser (choć to też pospolite gatunki). Te ostatnie udało mi się wypatrzyć wcześniej, jeszcze w czasie podchodzenia stada. Jednak widać je było tylko w parach i małych grupach.

O wiele łatwiej było znaleźć wśród stada gęsi bernikle białolice Branta leucopsis. Gniazdują one na wyspach dalekiej Północy (Grenlandia, Islandia), oraz w Skandynawii i rejonach morza Bałtyckiego. W Polsce są na przelotach nieliczne, lecz pojawiają się regularnie. Było ich naprawdę sporo, jak na ten gatunek, gdyż 16 - 20 osobników stwierdziłam dzisiaj na pewno. I było to moje pierwsze spotkanie z tą gęsią. Ale to i tak nic, bo w całej Dolinie Słudwi doliczono się tego dnia ponad 50 bernikli.

Tutaj, z lewej strony, w środku stada, widać właśnie dwie berki białolice Branta leucopsis.

Na tym zdjęciu natomiast uchwyciła się największa ilość bernikli białolicych Branta leucopsis. Aż 12 - a przecież fotografia przedstawia tylko niewielką część stada!

Nagrałam też dla Was jeden filmik. Jakość może i jest godna lekkiego pożałowania, ale przynajmniej widać na nim całe gęsie stado...

Długo trwały zachwyty nad ptakami i nad tym miejscem. W końcu wróciliśmy do auta. Miałam poobserować jeszcze trochę siewki, kaczki i łabędzie na okolicznych rozlewiskach (bo przez cały czas wycieczki chodziłam tylko po polach), ale w końcu zmęczenie wzięło górę. No i nic przez to nie straciłam. W końcu w Dolinie Słudwi i Przysowy będę pewnie w tym roku jeszcze często. Starczy więc czasu na wszystkie żyjące tutaj gatunki.

Pozdrawiam!

Ps. Ostatnio mam bardzo duże zaległości w czytaniu blogów. Zdaję sobie z tego sprawę i serdecznie przepraszam wszystkie Osoby, które przestałam odwiedzać regularnie. Nie zapomniałam o Was i jestem pewna, że już niedługo uda mi się unormować sytuację.